کفش ایمنی (Safety Shoes) یا چکمه و پاپوش ایمنی (Safety Boots and Footwear) از جمله تجهیزات حفاظت فردی است که برای محافظت پا از انواع آسیب ها مورد استفاده قرار می گیرند.
کفش های ایمنی از آسیب دیدگی پا به دلیل سطح لغزنده، افتادن یا غلتش اجسام سنگین، لبه های سوراخ کننده تیز، نقاط نیشگون، ماشین های چرخشی، اجسام داغ، حلقه های طناب تحت کشش، پارگی، برق، مواد شیمیایی یا حتی آب و هوای بد و غیره جلوگیری می کند.
ایمنی شغلی و اداره بهداشت (OSHA) از کارفرمایان می خواهد که اطمینان حاصل کنند که کارکنان هنگام کار در مناطقی که خطر آسیب پا وجود دارد از کفش های محافظ استفاده کنند.
این کفش ها انواع متفاوتی دارند که به صورت زیر دسته بندی می شوند.
این نوع کفش یکی از پذیرفتهشدهترین کفشها است زیرا برای برقکارها، مکانیکها یا صنعتگران از جمله دیگر توصیه میشود.
کفش ایمنی S1 باید در برابر سایش و خوردگی مقاوم باشد. در صورتی که کلاهک ایمنی فلزی باشد، باید دارای خواص ضد الکتریسیته ساکن، پاشنه جاذب انرژی و مقاومت در برابر هیدروکربن ها باشد.
در میان کفش های S1، کفش های S1P را پیدا میکنیم که رهبر بازار محسوب میشوند. بیشترین کاربرد آن در فعالیت هایی است که در مکان های خشک مانند کارگاه ها انجام می شود.
علاوه بر این، این نوع از کفش ها در صورتی که میخ هایی روی زمین وجود داشته باشد که ممکن است خطرآفرین باشد، انتخاب مناسبی است.
این به دلیل ضد پنچری بودن کفی آنهاست که علاوه بر ضد لغزش بودن، دارای سیستم ضربه گیر است که در هنگام ضربه زدن با پاشنه، انرژی منتقل شده را کاهش می دهد.
با این شکل، ما از آسیب احتمالی که ممکن است در درازمدت به کارگر وارد شود جلوگیری می کنیم و همچنین درد آنی ناشی از یک تصادف گاه به گاه را کاهش می دهیم.
اگرچه این نوع کفش شباهت زیادی به S1 دارد، اما تفاوت در این است که در این نوع کفش ها خواص بیشتری مانند جذب آب و مقاومت در برابر نفوذ وجود دارد.
کفش S2 معمولاً با یک گوه بلند استفاده می شود که به آن چکمه های ایمنی یا چکمه های کار نیز می گویند.
برای محیطهایی با سطوح رطوبت بالا، مانند کارهای ذخیرهسازی و حمل و نقل در صنایع غذایی یا فعالیتهای ساختمانی و غیره ایدهآل است.
چکمه های ایمنی S3 در برابر سوراخ شدن زیره ایمنی در برابر 110 کیلوگرم نیرو مقاومت می کنند و همچنین در صورتی که کفی ایمنی از فلز ساخته شده باشد، در برابر خوردگی مقاوم هستند.
علاوه بر این، کفش ایمنی S3 با بلند کردن کفی، بیشترین استفاده را در شرایط نامطلوب کاری مانند معدن، کشاورزی، کارخانجات یا ساخت و ساز دارد.
دسته بندی S4 و S5 نیز وجود دارد که چکمه های کار پلاستیکی هستند که معمولاً از لاستیک یا مواد پی وی سی ساخته می شوند و در محیط های بسیار مرطوب یا مایع استفاده می شوند.
کفش های ایمنی سنتی دارای پنجه فولادی هستند، اما می توانند از مواد کامپوزیتی مانند ترموپلاستیک و آلومینیوم نیز ساخته شوند. برای انتخاب نوع کفش ایمنی مناسب برای کارگران باید ملاحظات زیر رعایت شود:
در زیر نمونه هایی از محیط های کاری که در آن کفش ایمنی اجباری است آورده شده است:
ISO 20345:2011 الزامات اساسی و اضافی (اختیاری) را برای کفش های ایمنی مورد استفاده برای اهداف عمومی مشخص می کند. برای مثال، خطرات مکانیکی، مقاومت در برابر لغزش، خطرات حرارتی، رفتار ارگونومیک را شامل می شود.
خطرات ویژه توسط استانداردهای مرتبط با شغل تکمیلی پوشش داده می شوند، به عنوان مثال. کفش برای آتش نشانان، کفش های عایق الکتریکی، کفش های محافظ در برابر صدمات اره زنجیری، مواد شیمیایی، پاشش فلز مذاب، و محافظ برای موتورسواران.
استاندارد EN ISO 20345:2011 استانداردی است که تمام سبک هایی که به عنوان "کفش ایمنی" طبقه بندی می شوند، بر اساس آن آزمایش می شوند. الزامات اساسی و اضافی (اختیاری) برای کفش را مشخص می کند. توضیح جزئیات آن به صورت زیر است:
چکمه های ایمنی مطابق با مقررات تجهیزات حفاظت فردی در محل کار 1992 به عنوان تجهیزات حفاظت فردی (PPE) در نظر گرفته می شوند. این مقررات بیان می کند که "هر کارفرما باید اطمینان حاصل کند که تجهیزات حفاظت فردی مناسب در اختیار کارکنان خود قرار می گیرد که ممکن است در معرض خطر قرار گیرند. سلامت یا ایمنی آنها در حین کار، مگر در مواردی که و در حدی که چنین خطری به اندازه کافی با وسایل دیگری که به همان اندازه یا مؤثرتر هستند کنترل شده باشد.»
با ثبت نام رایگان در سامانه تخصصی کیوپیکت به عنوان خریدار یا فروشنده و تامین کننده می توانید نسبت به استعلام قیمت از نمایندگی فروش و تامین کنندگان انواع برندهای معروف، دریافت مشخصات فنی، مقایسه کالا و خرید و فروش بی واسطه انواع کفش ایمنی اقدام نمایید.